Ne istiyorum.
Bilmiyorum açıkçası, beğenilmek mi, beğenmek mi, yardımcı olmak mı, her şeyi bilmek mi, ukalalık yapmak mı, yoksa sadece keyif almak mı yaşadığım hayattan. Gerçekten bildiğim bir şey yok ne istediğime ilgili. Büyük değil, normal hedefim bile olmadı hiç hayatımda. Benim için yazılan şeyi yaşadım çoğunlukla. Okul, meslek tesadüfi gelişti hep. Kadere inanmasam da her kendisine saygısı olan kitapsız gibi, tesadüfün gücüne inandım ve bıraktım kendimi hayatın akışına. Neredeyim şu anda, 35 yıl önce, çocukken daha düşündüğüm yerde mi, yoksa o zamanda böyle bir çocuk yok muydu zaten. Hatırlamıyorum hiç. Kendi belirlediğim şeylerle daha mutlu olabilir miydim bilmiyorum da. Ama daha özgür olacağım kesindi tabi. Gerçek yüzümü bilen var mı gerçekten benim? Belki maskenin arasından sızanların kokusunu almışlardır bazıları. Onlar uzak duruyor zaten benden. Kendim biliyor muyum peki gerçeği? O kadar çok maske taktım ki gerçek beni hatırlamıyorum diyeceğim belki kendimi savunmak için şimdi. Ama aslen gördüm mü hiç gerçek beni aynada. Ideal benden ne kadar uzak aslında gerçek ben. İdeal ben kimin isteği peki, benim mi, o beğenenlerin mi? Kadınlar değil, insanlar ne ister gerçekte? Neden yaşar, nasıl mutlu olur. Çok kullandım gerçek kelimesini bugün, var mı öyle bir şey normalde? Benim gerçeğimle aynı mı bu yazıyı okuyup kafasında binlerce farklı düşünce oluşan senin? Ben bilmiyorum ne istediğimi evet, sen biliyor musun peki? Sadece aşk mı, mutlu bir emeklilik mi, olağanüstü bir kariyer mi, okumak mı sadece, ne istiyorsun ve ne fark edecek hayatında elde edince istediğini? Tatmin olmak, oldukça gereksiz bir kelime. Tatminkar olmasını isteriz hayatımızdaki her şeyin, tatminkar bir iş, tatminkar bir eş, tatminkar bir hayat. Gerçekten (yine çıktı burada gerçek) tatmin olmak mı istiyorum? Mutlu olmak mı istiyorum? Olmak mı istiyorum ya da birileri için?
Neden önemli peki ne istediği insanın? Hedef koymak için mi kendisine? Benim hedeflerim yok ki. Çevresindeki güruha kendisini sevdirmek için mi? Hayır işin gerçeği. Bütün dünyada zevklerden arınıp zihnimi boşaltmam mı gerekiyor, o yüzden mi önemli isteklerim? Değil. Sadece değip değmediğini anlamak için öğrenmem lazım ne istediğimi.
Yalan söylüyorum gerçi, çokça yaptığım gibi. Hiç bir zaman değmez , biliyorum bu oyunun sonunu ben. Ona rağmen yaşıyorum ve istiyorum bir şeyler herkes gibi. Sadece o - şiir yazmak belki biraz da, gülümsemek birisiyle birlikte yüzlerce kilometre ötede de olsa. Yok, bilmiyorum ne istediğimi ben aslında, sadece herkes gibi olmaya çalışıyorum , bir şeyler ister gibi görünmeye, birini sever gibi görünmeye. Bitince üzülmeyeceğim en azından sizin gibi ben.
Yorumlar
Yorum Gönder