Neresinden başlayacaksın hayata?
En sevdiğin yeri sona mı bırakacaksın
Her zaman olduğu gibi?
Saklanacak mısın seni arayan gözlerden?
İnandıracak mısın yine kendini
Olabilecek en mükemmel şeyi yaşadığına?
Bataklıkta olduğunu bilmene rağmen hep
Göremiyor mu o ela gözlerin?
Kaç parça umut kaldı içlerinde?
Kaç ayrı rengi var iyimserliğinin ?
Hissedemiyor musun etraftaki kokuşmuş yalnızlığı?
Bir krallığın olduğunu sanıyorsun hala
Makinelerin, binaların, şehirlerin hepsi plastikten
Evet, koskoca bir ülken var belki
Güneş doğduğunda eriyecek içindeki insanlarla
On, yüz ya da bin gün sonra
Hala ikna edeceksin belki kendini
Tek başına çürürken boşluğun orasında
En baştan başlayacaksın belki de
Olabilecek en mükemmel başlangıçtan
Her şeyin aynı olacağını bile bile
Baştan sona kadar düşeceğini
Sürekli daha yalnız olacağını
Her an daha fazla korkacağını gelecekten
Ve alışacağını en sonunda çöplüğüne
Sondan mı başlamak istersin yoksa?
Hani o kurtulmak isteyen adamın hikayesi gibi
Çöpten çıkmak istemişti hatırlıyor musun?
Hep aynı heyecan, o ilk günkü
O kadar aptal mısın gerçekten?
İlk diye bir şey olmadı hiç
Son diye bir şey olmayacak
Sadece yalnızlık var, en vefalı dostun
Belki de alışman lazım daha geç olmadan
Belki de olmaman gerek burada.
Yorumlar
Yorum Gönder