Derlermiş ki bir zamanlar
Küçük bir dükkanda küçük bir kız
Korku değil ama, bilmiyor ki onu
Daha iyi olmak için çalışırmış gün boyu
Bazen sevilir bazen üzülür
Ama sevemezmiş insanları bir türlü
Sihirmiş en hoşuna giden
Bütün canlılar gibi yeryüzündeki
Yaşamak mı büyümek mi diye kapısına gelenleri
Sihir aramaya gönderirmiş her türlü
Dünya, bildiğimiz dünya
Henüz kimsenin durduramadığı
O koca, insafsız dünya
Gelmiş bir gün bu küçük dükkana
Küçük kızımızın yanına
Sabahları şu yanlarım ağrıyor biraz
Bir de yaşamak mı büyümek mi diye sormuş
Küçük kız küçükmüş ama dünyayı tanırmış
Ne badireler atlatmış bodur insanlarla
Ne maceralara girmiş macarlarla
Ne çok sevişmiş, sevenlerle kendisini
Dünyayı gördüğünde, o klasik yuvarlağı
Hemen salık vermiş orta dünyayı
Büyü sadece orada çünkü
Diye de eklemiş bilmiş bilmiş
Dünya o günden sonra bırakmış dönmeyi
Aramaya başlamış orta dünyadaki büyüyü
Tek ihtiyacı olan sihirmiş demek ki
Bir şey ifade edecekse
Volkanlar bir de, sönmemiş olanlar ama
Dünyadan vazgeçen küçük kız
Ateşe atmaya çalışırken yakalanmış
Eteğinde son kalan sevgiyi de
Gerçek değil bunlar demiş dünya uzaktan
Bana bir şey ifade etmiyor kilometreler
Yeni bir ekvator ya da salgın
Sadece o kız biliyor, sadece büyü biliyor
Sadece sana ihtiyacım demiş dünya
Benim sadece sana ihtiyacım var
Beni istemiyorsun diye bir ses gelmiş uzaklardan
İsteseydin burada olurdun
Sonra kurbağaya dönüşmüş her şey
Ya da kara
Sihir böyle bir şeymiş çünkü
Günü kurtarıp, sevgiyi yakan
O kızın eteklerine sarı ziller takan
Hayatın kendisiymiş aslında
O zaman demiş küçük kız etekleri zil çalarak
Gerçek sihir hayatın kendisidir
Sevildiğimiz kadar sevelim
Dünya, Volkanlar, Hayat, bir de diğerleri
Yıkıp yakmışlar dükkanı
Kovalamışlar o küçük kızı
Kimse kimseyi sevmiyor diyerek
Neden sonra aklına gelmiş şairin,
Aklıma geldi benim neden sonra
Herkes hak ettiğini alıyor
Saat gece yarısını vurmadan daha
Yorumlar
Yorum Gönder