Yalnızlığa alıştım sensizliğe değil

Kurtaramıyorum içimdeki kuş seslerini
Yasaklayamıyorum kendimi bir türlü senden
Zaman bir başka ülkenin şarkısı bilmediğim
Ben, bir başka senin rüyalarında unutulan
Koparıyorlar kokunu içimden geçmişe doğru
Yalnızlığa alıştım ben, sensizliğe değil

Kapanmaya çalışsa da yorgun düşmüş gözlerim
Rahat bırakmıyor bir türlü belirsiz nefesin
Her arkama baktığımda yok oluyor oysa
Tüm kıvrımlarını ezberlediğim o ıslak sesin
Başlangıç hayal meyal, oysa sonu dün gibi bende
Yalnızlığa alıştım ben, sensizliğe değil

Vakıf olamadım hiç bir zaman bil dediklerine
İsyan edemedim sulu sepken ve gereksiz kaderime
Sezemedim, seçemedim, sevemedim kimseyi
Desem de inanmazsın, tanıyorsun yeterince
Ne zaman, nasıl, neden olduğunu bilmiyorum ama
Yalnızlığa alıştım ben, sensizliğe değil

Ahmet ya da Erhan, çok önemli değil
Bırakanlar ve bırakılanlar var fazlası değil
Sessiz gece, kırılmış sabah ve unuttuğun gözlerin
İdare etmeye çalışıyorum geçmişin alevinde
Isınamıyorum ama  bir türlü, eskisi kadar sıcak değil
Yalnızlığa alıştım ben, sensizliğe değil