Çok özlüyorum o günleri bazen
Sen beni ben seni tanımıyorduk
Tanıyorduk ya da, ama farklıydı bir şeyler
Ben seni yakalamaya çalışıyordum
Ya da kaçmaya senden
Bazen 1 saat ilerde kalıyordun benden
Bazense bir gün geride
Şarkılar gereksiz olmamıştı daha
Parmaklıklar arkasında da olsa
Gülümseyebiliyordun kendinden korkmadan
Ben de bilmiyordum hayatı
Cahil ve mutluydum en dengesiz anlarda bile
Ölmemişti daha David Bowie
Ve ölmemişti içimizdeki sevgi
Daha şarkı söylemeye başlamamıştı Mary Hopkins
Bilmiyorduk nostalji ne, prestroyka niye
Dergiler kapanmamış, duvarlar yıkılmamıştı daha
Birbirini tanıyan çok insan yoktu dünyada
Olanlar da bize bakmamaya çalışıyordu
Tükenmeyen sevgiler
Başkalarına sarf edilmeyen enerjiler
Sahte ama mutlu geceler
Soruyu unutmuştuk
Cevapsa umrumuzda değildi
Öyle günlerdi, yok olması gereken
Yok ettik biz de
Belki ben, belki sen
Ama çoğunlukla ikimiz
Burdayız ikimiz de hala- farklı ama aynı
Özlüyorum yine de hep
Seni ve eskiyi
Yorumlar
Yorum Gönder