Bunca duvar diken birinin biraz da olsa ustalaştığını düşünürsünüz değil mi. Sonuçta her gece yeni baştan bir şeyler yapmaya çalışıyor bu adamlar. Haklısınız ama her zaman böyle değildi. Bir zamanlar hep aynı duvar yapılırdı geceleri. Etrafındakilere gösteriş olsun diye başlamıştı bu işe zaten. Sonuçta kimseyi soyutlamaya çalışmıyordu galiba kendisinden. Sadece biraz ilgi istiyordu belki. Her sabah uyuyor akşamüstü uyanınca etrafındaki duvarların yıkıldığını görünce küfür üstüne küfür edip yapmaya başlıyor tekrar onları. Dinlemiyordu kimseyi, en güzeli kendisinin yaptığını sanıyordu. Duvar teröristlerini suçluyordu sürekli. Bir gün duvarcımız uyuduktan sonra gizlice gözledik duvarı- kim bu teröristler diye. Mavili beyazlı pijamasıyla duvarcıyı görünce afallamadık dersek yalan olur başta. Gözleri kapalıydı gerçi. Tüm gece boyunca dur durak bilmeden diktiği duvarda bazı tuğlalara vurup gevşemesini sağlıyordu sanki. Ama vuracağı yeri çok iyi biliyormuş gibi bir hali vardı. O ayrıldıktan yarım saat sonra duvar kendiliğinden yıkıldı.Akşam yine küfrederek baştan başladı duvarcı. Biz farkındaydık olayın artık. Ama bir gün daha kontrol edelim dedik. Gerçekten uyuyor mu diye en azından. Ertesi sabah duvarcı tekrar geldi ve aynı tuğlalara tekrar vurmaya başladı. Yanına kadar gittik tekrar ve seslendik, uyandırmaya çalıştık. Olmadı, aynı tuğlalardı. Bu kez geri soktuk tuğlaları teker teker. O kadar emeği saçma bir hastalık a da alışkanlıktan dolayı yok olmamalıydı. O akşam geldiğinde duvarcı, tam küfredecekken yine duvarını gördü tüm iştihamıyla. Ağzında kaldı her şey, gülümsedi ve devam etti yapmaya. Biz de sevinmiştik , ta ki gözlerinde o uzaklardaki kederi görene dek. O zaman yaptığımız hatayı anladık. Duvarlar dikilmek zorundaydı evet, ama hep kalmak zorunda değildi. En çok duvarcılar nefret ediyorlardı duvarlarından belki. Belki de onların cehennemiydi burası ve bu duvarlar. Yalnız olmak istese de övgülerle kutsasa da yalnızlığını, kimse ve hiçbir duvarcı yalnız kalmak istemiyordu aslında. O duvar yıkılınca aradan gelecek insanları istiyorlardı içten içe. Ama cehennemin olayı bu. İnsanlar duvardan çekiniyorlar ne olursa olsun. Bu yüzden o duvar hep yıkılıyor ve yapılıyordu. Bir umut vardı duvarcının tutunduğu, Onu da biz kırdık herhalde. Evet artık duvarcı uzman olmuştu , ama bir zamanlar yüzünde olan o umut kırıntısı kaybolmuştu. O gece yanlışlıkla duvarın arkasındaki kızı görene kadar böyle geçti ömrü.
Yorumlar
Yorum Gönder