Bilmiyorum ne yapacağımı? Mutlu olmam gerek belki - Değilim. Hayaller kurmam lazım belki delicesine. Kurtarılmayı bekliyorumdur kim bilir? Mükemmel bir an olacağını düşünmüştüm belki, en kötü ne olabilirdi ki, şu ankinden kötü olmazdı değil mi? Açıkçası ne yaşıyorum şu anda bilmiyorum, ne düşünüyor bilmiyorum. Neyin ne olacağını hiç bilmiyorum. Hep bir ağızdan çalan, kaotik bir çingene orkestrası gibi beynim. Bregoviç sevin diyor o yarım ağızlı gülüşüyle- yapamıyorum ama ben. Bazı şeyler çok zor, her ne kadar ayaklar altına almaya hazır olsam da bir çok şeyi, hala yavru komşu köpeği muamelesi görmek incitiyor insanı.Hayattan başka şeylerin anlamı da zorluyormuş meğer. Canavar mıyım ben gerçekten- bir şeyi de beceremedi demiş midir ya da? Niye beceremiyorum ki hem? Aşkı nereye gitti acaba - nereye gider ki aşk işi bittikten sonra, neden biter işi hem- neden kovulur? Oturdum hücremde bekliyorum, o küçük pencerenin açılıp bana bir parça et atmasını bekliyorum. Ellerim bağlı- beynim tutulmuş- hayatım mühürlü- dengem alt üst. Ama mutlu olman lazım diyor oradan Bregoviç- o yok ama, mutlu olmam lazım hücremde o karışık müziği dinlerken. Nasıl olsa gelecek- elinde bıçakla belki ama gelecek, başkasının kollarında belki ama gelecek. Bunu istemiyor muydun zaten, kayıtsız şartsız teslimiyet. İki kişilik sevgi olmaz zaten hiç- tek kişiliği bulabilirsen öp de başına koy. Gözlerim kapalı kalmak zorunda, eskiyi hatırlamak zorundayım- başka türlü dayanamam çünkü. Ara sıra atsam mı diyorum kendimi, aşağıda beklemeyeceğini bildiğim halde- eskiyi düşünmem lazım, o zamanlar kurtarırdı belki beni ölümden. Artık her şey alman usulü ne yazık ki, yaşamım bile. Neyse , bekliyorum hücremde- hazırım artık- ne olacaksa olsun. Daha kötü ne olabilir ki?
Yorumlar
Yorum Gönder