Saçmanın Bağladıkları

Bu Blogda Ara

TAŞINIYORUZ

Eylül 21, 2019

Bağlantıyı al
Facebook
Twitter
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

TAŞINIYORUZ

YENİ ADRES

https://sacmaninbagladiklari.wordpress.com/

Bağlantıyı al
Facebook
Twitter
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Yorumlar

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar

Uzun Cümleler

Daha uzun cümleler kullanman lazım dedi. Neye göre, kime göre uzun dedim. Uzun kullanmazsan büyüyemezsin , büyük yazar olamazsın dedi. Ben buyum dedim, istesem de olamam zaten. Balzac gibi mi olayım dedim. Ya da mor ama bir o kadar da mor olmayan salkımların çevrelediği dışarı açalın iki sevimli penceresi olan bir taş duvarın arkasındaki yüzleri gülen ama içleri gökyüzünde parlayan aydan yoksun bir gece gibi olan orta yaşlı ama hayatının ortasını çoktan geçmiş uzun kara saçlı kara gözlü sönük yanaklı elmacık kemikleri küçük elmalarla hiç alakası olamayacak bir şekilde dışarı fırlamış küçük ve soluk bir dudağı ve yine minik bir çenesi olan sarıyı çok sevdiği her halinden ve elbisesinden belli kafasındakileri anlattığı zaman milyonlarca kişiyi etkileyebilecek ama anlatma yetisi olmayan hoş bir kadının hikayesini virgülleri nereye koyacağımı bilmeden mi anlatayım dedim. Yoksa Oğuz Atay ekolünden yetişen günümüzdeki her türk yazarı gibi, uzun uzun, bir o kadar da sevimli, bir o kadar da

Belki de Alışman Lazım

Neresinden başlayacaksın hayata? En sevdiğin yeri sona mı bırakacaksın Her zaman olduğu gibi? Saklanacak mısın seni arayan gözlerden? İnandıracak mısın yine kendini Olabilecek en mükemmel şeyi yaşadığına? Bataklıkta olduğunu bilmene rağmen hep Göremiyor mu o ela gözlerin? Kaç parça umut kaldı içlerinde? Kaç ayrı rengi var iyimserliğinin ? Hissedemiyor musun etraftaki kokuşmuş yalnızlığı? Bir krallığın olduğunu sanıyorsun hala Makinelerin, binaların, şehirlerin hepsi plastikten Evet, koskoca bir ülken var belki Güneş doğduğunda eriyecek içindeki insanlarla On, yüz ya da bin gün sonra Hala ikna edeceksin belki kendini Tek başına çürürken boşluğun orasında En baştan başlayacaksın belki de Olabilecek en mükemmel başlangıçtan Her şeyin aynı olacağını bile bile Baştan sona kadar düşeceğini Sürekli daha yalnız olacağını Her an daha fazla korkacağını gelecekten Ve alışacağını en sonunda çöplüğüne Sondan mı başlamak istersin yoksa? Hani o kurtulmak isteyen adamın hi

Karanlıkta Çalışmak

Sürekli bir ilerleme halinde olan insanlar gayet iyi bilir. Elektrikler kesikken ders çalışmaya çalışmak anlamsızdır. Bu yüzden genelde çalışılan ders bir tarafa bırakılır ve uyum sağlamaya çalışılır karanlığa. O zaman ilerleme zamanı değil uyum sağlama zamanıdır. Her şeyin karanlıkta yok olacağını bilseniz de; eğer bir ışık görmüyorsanız hayatın öbür ucunda, ne kadar çabalarsanız çabalayın mutlu olamazsınız. Uzaklar ve yakınlar diye kavramlar vardır insan hayatında. Bazıları için gereksizce önem taşır bunlar, bazılarıysa hiç önemsemez her şey ölçümlerden ibaret olsa da. İşte bu önemsemeyenler, karanlıkta ders çalışmaya çalışanlar gibidir. Bu kişiler önemli bir şey yaptıklarını sanmaktadırlar. Çatıya çıkıp tüm dünyayı görebileceklerini düşünen çocuklar gibi, yaptıklarının bir anlamı olduğunu düşünürler. Oradaki, karanlıktaki kişiye ısrarla ulaşmaya çalışır, o silüette bir şeyler ararlar. Görmedikleri şeyin bir gülümseme, bir sevgi belirtisi olduğunu düşünerek rahatlarlar. Sırf böyl

Dost/Yaşamasız - Vus'at I. Bener

Kaç yıl oldu. Yok daha bir, bir buçuk ay galiba. Okuyamama, yazamama, düşünmeme devri. Durakladığım devir. Daha Karlofça gelmedi herhalde. Ne zaman başladı - Evet, o apostroflu adamla. Dos'tmuş, Yaşa'masızmış. Dah'iymiş. Sanmıyorum. Bitmesi lazım, bitmek lazım. Bitirmem lazım, yazmam lazım yeniden ama nasıl. "Sen hiç bitirmedin ki zaten", çok biliyor, az kaldı zaten. Nasıl olacak, insanlar insanlar üstüste geliyor hep. "Merhaba, çok sevindik" benim de sevinmem mi lazım. Okumam lazım benim, yazmam lazım. Dört hikaye bitecek bugün, ne anladım yazardan. Hiç, yok çok ley aslında ama anlatamıyorum. Sadece övsem diğerleri gibi. Olmaz, yakışmaz. Sevgiyi en iyi anlatıyor mu, görmedim hiç. Pis biri belki. Dost öyle, Yaşamasız öyle. İçi pis, tüm erkeklerin içi pistir zaten. Kadınlar da kötü. Bir gün daha geçti - son iki hikaye Laedri – uzun, yaşlı zampara hikayesi bir parça , komik ama biraz. Renkli TV var mıydı o zamanlar. Bakanl

Aziz Nesin - Koltuk

Tuco Herrera kaynaklı, NigRa tahrikli Aziz Nesin etkinliği için ismimi yazdırdığımda, bu kadar yoğun olacağımı düşünmemiştim açıkçası. Dört Dostoyevski kitabı bekliyor hala. Delikanlı'yı okuyabilirsem umarım yetiştireceğim onu etkinliğe. Aziz Nesin'i ortaokuldan, 20'li yaşların ortasına kadar okudum oldukça fazla. Romanlarının tamamını bitirdim. Adam yayınlarından çıkan hikaye kitaplarının da yarısına yakınını okudum. Tabi böyle olunca etkinlik kapsamında ne kitap alacağıma karar veremedim ve elimde kalan 4-5 Aziz Nesin kitabından Koltuk'u okumaya karar verdim. Fazla bir incelemesi de yok zaten, prim de yaparım hem :) İşte yirmi yıldan fazla zaman geçmiştir okumayalı Aziz Nesin'i. Buradan tekrar Tuco Herrera'ya teşekkür ediyorum en başta. Umarım her on yılda onun gibi birisi gelir de, Aziz Nesin'i bir sonraki nesle düzgün bir şekilde tanıtmayı başarır. Önce Koltuk kitabı tabi. Klasik Aziz Nesin öykü kitabı Koltuk. Yaklaşık 22-2

Kestirme

"Bilimkurgu mu? Hiç anlamam" dedi Kartal. Nerden çıkarmıştı şimdi sevgilisi böyle bir yarışmayı ki. Ara sıra bir şeyler karalıyordu, Sinem'in çok beğendiği, ama bilimkurguya hiç girmemişti. "Yok be kızım " diye devam etti, "Ben kim, bilimkurgu kim, hem öyle yarışmalarda kazanacaklar bellidir şimdiden. Hayatını buna adamış insanlar var sonuçta". Ne kadar ısrar ettiyse de Sinem, kabul ettiremedi. O akşam eve döndüğünde Kartal da düşündü bu yarışmayı. Bilimkurgu ilkokulda ana ilgi dalıydı gerçekte. Büyüdükçe çevresinden alacağı tepkilerden korktuğu için farklı konulara yönelmişti. Ama içinde bir yerde hala bir şeyler vardı parlayan. O zamanki kitaplar geldi aklına okuduğu. Kendisi de bir öykü yazsa böyle bir şey olurdu herhalde. Herhalde Hugo kazananlar kendisi gibi insanlar değildi. Onların beyinleri daha farklı çalışıyordu belki, kendisinin olmadığı kadar yaratıcıydılar. Bunları düşüne düşüne yattı, yorulacaktı ertesi gün, IKEA'ya gidecekler

Blogger tarafından desteklenmektedir

Bu blogda gerçeğe ilişkin tek bir sayfa bile bulunmamakta olup, her hakkı mahmuzlu bir ata aittir