Beş tane kardeşim var benim. Her şeyi hesaplayarak başlıyorum güne. Arka yollardan yürüyerek gidiyorum, kimse görmeden saatimi tamamlamaya çalışıyorum.Kimseye bırakmıyorum pabucumu, güçlü olmam lazım- beş kardeşim var benim. Günlerim ahmaklıkla ve yorularak geçiyor çoğunlukla. Her an ölüm tehlikesiyle biraz daha fazla zorlayarak her gün sonuca ulaşmaya çalışıyorum. Ama hep benim sonum gelecek gibi oluyor günün sonunda. Çabalamak, anahtar kelime elbette. Beş kardeşim var benim ama hiçbiri benim kadar çabalamıyor aslında. Büyülü bir şey yok bende, herkes gibi elimden geleni yapıyorum, ama tek başıma hiç bir şey çıkmıyor ortaya. Beş kardeşin beşi bir değil diye çok konuşulur bizim oralarda. Beşi bir ama- yatıyorlar bütün gün, bense arka sokaklarda, gizli hayatlara dahil oluyorum. Kendim için ve hepsi için. Hayat beni sertleştirdi günden güne, artık korkuyor kardeşlerim benden, korkmalılar da. Benim gibi öğrenmeliler korkmayı, korkmayan yaşayamıyor bu hayatta. Herkes birisinden korkmayı öğrenmeli. Başlangıçta bana söylememişti korkmam gerektiğini kimse. O zaman yıprandım zaten en çok. Diğerleri el bebek, gül bebek yaşarken ben ağlıyordum hep. Onlar gülsün diye ağlıyordum, onlar nefes alsın diye nefesimi tutuyordum patlayana kadar. Beş tane kardeşim var benim geceden korkan. Onlar güneş altında gölgelerde dolaşabilsinler diye ben ay ışığında katiller ve tecavüzcülerle yürüyorum. Kaçıyorum hepsinden, yakalanmamak için, onlar ölmesinler, tecavüze uğramasınlar diye kaçıyorum. Benim de hayallerim var elbette, ama dillendirmiyorum hiç. Beş kardeşim var benim, beşinin olduğu yerde hayaller gerçek olmaz çünkü. Beşinin olduğu yerde sevgi gerçek olmaz. Sevgi olursa korku olmaz. Korku olmazsa hayat olmaz. Onlar yaşasın diye ben sevmiyorum kimseyi. Beni sevenler onları sevsin diye uğraşıyorum . Beni tanıyanlar biliyorlar zaten sevmeye, hayal kurmaya vaktimin olmadığını. Ona göre davranıyorlar bana. Beş kardeşim var benim, her biri birbirinden uğursuz. Geçen akşam ilk defa ayrılmayı düşündüm onlardan. Tek başıma , beşini de göremeyeceğim bir yere kaçmak. Beşini de unutmak. Beşinin de öleceğini bilmek ama aldırmamak. Hayal kurmak, sevmek. Bunları düşündüm dün gece ilk defa. Arka sokaklarda ıssızca dolaşmamayı düşledim. Onlar için savaşıp, onlar için kaçmamayı düşledim. Dün gece ilk defa yaşamayı düşledim tek başıma. Beş kardeşim var benim ve bu sabah hep beraber öldürdüler beni beş ayrı bıçakla.
Yorumlar
Yorum Gönder