Tüm romalılar ölene dek
Işıkları kapatmayacağına söz vermişti gerideki
Tıpkı bir zamanlar anlatıldığı gibi
Atlılar ve vejeteryanlar
Sadece ikisi geçebilir içeri demişti
Gırtlağımıza kadar batmışken coşkuya
Kimsenin itiraz edecek hali de yoktu
İplerimizi çekenler mola verdiğinde
Kaçtık kalyonlara atlayıp o taş rengi adadan
Her zaman gerektiği gibi güçlü olması gereken
Peşimizde yanlış yüzyılda kalmış haçlı orduları
Denizin annesi, babası, kimi varsa geçiyordu
Işıklar hala açık, biz hala aşık
Pijama molası oldu, durdu tüm dünya
Arkamızda tek ayak üstünde çarpılar
Deniz tutmuş herhalde,her şey biraz yamuk
Her şey biraz bulanık, her şey muhayyel
Hiç kimseyi bırakmayacaktı ardında
Endüstri devrimi başlamadan, saat 12'yi vurmadan
Ve son romalı hayata gözlerini yummadan
Işıklar kapanmadı gerçekten de
Bir tek ben kaldım; elimde hançer, sırtımda davul
Bir de atlılar ve vejeteryanlar
Yorumlar
Yorum Gönder