Mazeretim Yok

Kim istiyor ki
Hep aynı şeyleri yazan
İmkansız birisini,
Akşam üstlerini seven,
Yok olmayı da.
Kim merak ediyor ki
İki gün sonunda unutacağı şiirin sahibini,
Değerli hayatında
Binlerce önemli şey varken daha.
Kim okumak istiyor ki
Bir başka gereksiz dizeyi
Milyarlarca gereksiz insandan sadece birinin
Aptal bir dizesini.
Birazdan geleceğim ben de
Fark etmeyeceğini bile bile
Geleceğim gözlerinin önüne
Değmeyeceğimi bile bile bakacaksın
Alacaksın belki de acıdığın için
Eski Roma'da olsak alırdın ya da
Şimdi sadece gülümseyeceksin
Olabildiğince içten görünmeye çalışarak
Gülümseyeceksin
Olabildiğince yalın
Olabildiğince yalan
Ne olursa olsun becerebiliyorum ben de
Satabiliyorum kendimi
Nasıl seni, dünyayı, gökyüzünü, her şeyi
Ve cebimdeki son umut kırıntısını satmışsam
Kendimi de satabiliyorum 
Cinayet değil sonuçta
Sadece bir başkası daha, ölmesi gereken
En tepedeyken vurmak gerek
Özür dilemeden, daha gidemeden
Tamam, dışarda kalabilirim belki artık
Yeterince aldattım herkesi
Benim için küçük ama tam da insanlığa göre bir ayıp
Herşey sahte sonuçta
Benim gibi