1989

1989, Ekim
Yer Adalar Vapuru
Oyuncular bir erkek, bir kız
Ve bilinen tüm insanlık
Her zaman öyle değil midir zaten
Her şey iki kişiyle başlamaz mı bu devirde
Kız alımlı bir parça
Kıç üstünden simit atıyor martılara
Henüz klasikleşmemiş daha
Gülüyor her şeye rağmen
İnsanlar gülebiliyor demek ki o dönem
Erkek saçma saçma dolaşıyor
Her zamanki  ve herkes gibi
Sinirli, istemiyor gitmek demek ki
Ne aradığını kendi de bilmiyor
Ama tüm vapura bakmadan da edemiyor
Aramadığını bulmak için
En korunaklı yer kıç altı
Neden kimse yok burada diye merak ediyor
Sonra kızı görüyor, neşeli
Kız da ona bakıyor, biraz rahatsız
Simit, martı, kıçüstü, sahne başlıyor
Yüzyıllardan beri tekrarlanan
Yine gereğinden kısa sürüyor ama
Kız olabildiğince mahcup
Erkek de farklı değil zamanından,
Özür dileyip kasara altına kaçıyor
O an evren bir kez daha kırılıyor
Ama bizimkinde, hem kız, hem erkek
Hiç çekinmeden kendine küfrediyor
Vapur karaya yanaşırken nihayet
Aradığını bulamasa da
Oturacak bir yer bulabilmiş erkek
Elinde yarım simit
Simitçinin verdiği kağıt paraya bakıyor
Bir an bir sel oluyor içinde
Başka bir evrende bir martı düşüyor
Vapur karaya yanaşıyor
Birbirini ezen tüm yolcular
Bu kadar mı diyorlar
Bitti mi yani sahne
İki oyuncu da vapura bakıyor inerken
Ne olacak der gibiler
Neyse ki sene 1989
O yıllarda hiçbir hikaye kötü bitmiyor