Seçilmiş, sıralanmış, sayılmıştık
Sen, ben, Boz ve Mutsuz
Hepimiz ilk önce gitmeyi bekliyorduk
Boz korkmuş ama en güzelimizdi,
Aşıktık hepimiz ona
Onun dışında ben sana aşıktım
Mutsuz da bana mutsuzdu bir tek
Bir papaz girdi önce içeri
Evren ben olduğum için var dedi Boza
İnanmadım ben, sahte dedim kayboldu
Boz daha korktu, sarıldı bana
Mutsuz daha mutsuz oldu
Sen daha dayanılmaz oldun
Ben daha fazla zorlamak gerek dedim sınırları
Denek geldi sonra
Bir kere deneyelim mi dedin
O halen dayanamadığım gülüşünle
Reddediyordu Boz, uzattım parmağımı
Sadece bir kere dedim, Mutsuz da uzattı
Sen de uzattın sonra, Boz yanına geldi
Kayboldu denek de rüzgarla
Ortada duruyorduk hala, parmaklarımızı uzatmış
Hava soğudu, plaj ortaya çıktı
Hayat bir plaj değil mi dedi sevecen
Hayat her şeydir dedim ben
Her şey kötüdür dedi Mutsuz
Sen kötüsün dedi Boz
Sen bir şey demedin
Sadece gönderdin plajı da öteye
Dört bilinmeyenli denklem gibiydik
Ama en çok seni bilemiyordum ben
O yüzden bir tek sana sordum ne istediğini
Hayatı dedin, hayatını
Boz gitti ilk önce
Sonra sen, benim hayatımla
Sonra mutsuz
En son ben kaldım hatırlayan her şeyi
Ve yazıyorum şu anda
Var olmamızın kısa tarihini
Yorumlar
Yorum Gönder