Nehrin Çocuğu

Nehir demişler, değil
Çok kırıldım
Denizlerin çocuğuyum ben
Hiç bir zaman tatlı olmadım
Akmadım başkaları gibi oradan oraya
Kalamadım bana biçilen çizgilerin arasında
Gitmedim hiç başkalarının sularına
Bana geldi herkes, bana döktüler içlerini
Gerçek insanlar tanıdı bildi beni
Zayıf tarım toplumları değil
Vikingler bildi esas benim kıymetimi
Aptal tahta parçalarıyla değil
Koca metal yığınlarla ele geçirmeye çalıştılar beni
Başaramadılar
Denizlerin çocuğuydum ben çünkü
Poseidon'un, Neptün'ün, Achelous'un değil
Bu yüzden boğdum gelen herkesi
Hazırlıksızlardı bana,
Su nasıl olsa dediler, ne yapabilir ki en fazla
Ateşle geldi kimi,
Kimi yalan söyledi, kimi şarkı
Kimi canavarlarını gönderdi üstüme
Kimi tek başına geldi yanıma
Yeryüzünün en korkunç canavarı, kadın olarak
Unutmuyorum bir tanesi beni köle etmek istemişti
Hiçbirini affetmedim- hepsi boğuldu
Duydum sonra sen de gelmek istiyormuşsun
Ben bunu iki günde ehlilleştir
Bahçemdeki su birikintisinde oynar hale getiririm demişsin
Gel yeterince hazırsan tenimin tuzuna
Bekliyorum sabırsızlıkla
Sonuçta kalacak hep sudur, başka bir şeye gerek olmasa da