Her gece yarısı on ikiyi çeyrek geçe
İnsan biraz daha yaklaşır düşünmeye
Düşünmeye gereksizi ve kalmanın biçimini
Uzaya da gidemeyeceğini varsayar
Kaçış yolu binlercedir aslında onun için
Ama her biri terk etmiştir on beş dakika önce
Başkasıyla kaçanlar çoğunluktadır rüyalarında
Bir hiç için bırakanlar da vardır ama
Nasıl kendisi için bırakanlar varsa
Dünyadaki bir sürü gereksiz şeyi aptalca
On ikiyi çeyrek geçe insan
Cehaletinin sınırlarını öğrenir düşündükçe
Kaçan kaçış yollarını aklına getirir çaresizce
Ben de olsam kaçardım bu cehaletten der
Ama inanmaz aslında, suçluyordur hepsini içten içe
Kaçamıyordur çünkü, kalmamıştır yanında hiç bir şey
Başka bir yola girmesi gerektir belki de
Sonuçta on ikiyi çeyrek geçiyordur saat
Ve kalamaz insan o doğruda artık daha fazla
Gereksizdir kalmak artık, herkes her gün bilir
Düşünürken dışarıya da bakar, okur gökyüzünü
Sanki gidenlerin arkasından bakar gibidir
Hiçbir zaman görmediği ama beklediği
Ama her gece on iki buçuğa geldiğinde saat
Orionu görür kapalı olsa da hava
Oradadır diğerleri gitse de kendini gözeten
Binlerce kaçış yolunu tek tek görmüştür on beş dakikada
Ve tüketmiştir hepsini tek tek
Bakar Oriona ve inanır bu kez
Bekleyen vardır onun da
Onun için de bir kaçış yolu vardır
Bırakır sonra kendini masadaki kağıda
Düşmeye başlar kağıdın üstüne yavaş yavaş
"Eğer bir şarkı olsaydım ben"
Yorumlar
Yorum Gönder