Yaşadığı dönemin farkında olmayan insanlar var
Belki biraz savruk, belki dengesiz, ama hep bir yol bulan
Dönem dönem sevilen, ama her zaman sevmeye çalışan
Üzerlerine çok gelindiğinde hemen kapanan
Bayağı da kırılgan olmayı başaran insanlar
Bir de şeyler var, hepimizin bildiği başarılı olanlar
Hani sadece otuz iki diş dikkat çekiyor yüzlerinde
Sanki silahlarını saklayan elleri hep ceplerinde
Şu an yanımızdayken, rüzgar karşıdan esince tepemizde
Her dönemin kazananı olarak, gökyüzüne yazı yazanlar
Biz varız bir de, yapılan tüm duvarları oluşturanlar
Tek başımıza etkileyemesek de hiç kimseyi
Toplanınca bir şeye benzeriz sanırsınız değil mi
Dalga dalga insan, durulmaz önünde, yıkar her şeyi sanki
Birimiz neyse binimiz de bir aslında, sadece konuşanlar
Sen varsın son olarak, sen ve senin gibi kararsızlar
İyi bir insan olmakla övünen, ama kazanmak isteyen
Topluluklardan kaçan, ama yalnız kalmayı da sevmeyen
Düşününce aslında sadece dünyada bir parça yer işgal eden
Sonuçta er ya da geç kalabalıkların arasında kaybolacaklar
Hepimizde bir boşluk, bir karamsarlık var bu aralar
Herkes daha fazla istiyor artık, özellikle en başarılılar
Kontrol edemiyor artık kimse kimseyi, bitmek bilmeyen kavgalar
Yaratıcılar bile bıktı bizden, zamana bıraktılar
Sonunda başlıyor artık, tek haklı kalana dek savaşacaklar
Savaş başladığında ilk önce kırılganları vurdular
Senin ağladığın gündü, hani o koşarak yanıma geldiğin
Ben de ayrılmıştım konuşanlardan, öpmüştüm ellerini senin
Bitti sonra, herkes gibi sen düştün de kollarıma, soğuk bedenin
Anladım düşerken ben de, hak ediyor yok olmayı insanlar.
Yorumlar
Yorum Gönder