Bıktım Dedim Gölgeye


Bıktım dedim gölgeme
Yo, senden değil
Böyle boş boş yaşamaktan
Bezginlikten, benim olmayan
Hayır bezmekten bıktım, bezdirilmekten
Düşünememekten bıktım senin kadar
Düşünceli olamamaktan yeterince
Düşünceli insanlardan da bıktım
Her şey onlarla başlamıştı çünkü
Çok düşünceli olduklarından hep düşündüler beni
Benim kendimi düşünmediğim kadar
Düşüncesiz kaldım ben de bunca düşüncenin arasında
Saçmalamaktan bıktım
Vurmadılar çünkü her saçmaladığımda
Görmekten bıktım her şeyi
Göremeyenlerden bıktım beni ve gördüklerimi
Görememeyi özleyip bir şey yapmayanlardan da
Onlardan da bıktım, göremedim ama bir daha
Her dinlediğim şarkıyı kötüleyip
Daha kötüsünü yapanlardan da bıktım
Bir şeyler dinlerken kendimden bıktım
Mutlu oluyordum çünkü
Mutlu halimden de bıktım
Başka insanları da gereksizce mutlu ediyordum
Bıktım bu saçma dünyada bile
Mutlu olmayı başarabilen insan güruhundan
Herkesin herkesi iyi sanmasından bıktım
En başta beni seven insanlardan
Yalan söyleyen herkesten bıktım
En başta kendimden
Doğru bildiği gerçekleri korkusuzca lanse edenlerden
Ve benim gibi sarmaşıkların arkasına kaçanlardan
Bir de suya sabuna dokunmayan sarmaşıklardan bıktım
Yalan söyledim bir de
Senden daha karanlık daha ahlaksızken
Hala benim gölgem olmaya devam etmenden bıktım
O da bıkmış herhalde benden
Güneşi de alıp gitti buradan

Yorumlar