Güneş batarken akşam Sakız üstünde
Kokunla dans ederdi nergisler kıskanç kıskanç
Kazanan sen olurdun hep, fazla istemesen de
Sonra yanaklarındaki o sevimli utanç
Sürgün edilmek kaderimiz olsa da hepimizin
En güzel sürgünümdün, biliyordun sen benim
Tutkuyla birleştiği yerdeydin tam denizin
Yüzemiyordum ama, izin vermiyordu iklim
Ay uyuyorken olurmuş çoğu şey İzmir'de
Ben de onu fırsat bildim sana demek için
Kokunun esiri oldum, kayboldum ben sende
İçmem gerek seni, bırakmıyor beni ateşin
Akdenizin çocuğu olduğunu söylesen de
En fazla Ege kadar sıcaktın bana
Dağlar da dik oluyormuş denize Ege'de
Dik olamadım ama ben sana, tamam dedim sonra
Gerek yok sana, bana, o çarşamba akşamına
Herkes yaşayacak demiştin kendine biçilen hayatı
Hatırlıyor musun o akşamı, baktığında bana
Sigara dumanından sanmıştın göz yaşlarımı
Son akşam, Sakız olabildiğince karanlıkken
Dayanamadım olmamana ve görmemeye seni bir daha
Kapattım her şeyi ben de, henüz daha yaşarken
Oynamayacağım bu oyunu, sevmeyeceğim asla
Yorumlar
Yorum Gönder