Postmodern Bir Şiir Üzernde Çalışan İnsan ve Dayısı (Üvey)

Doğduğum zamanlarda havada yürüyen insanlar yoktu

Yoktu "Dünya bitiyor, yaşasın yeni dünya" diye söyleyenler

I-pad le hijyenik ped vardı tek , nerde şimdiki uçan pedler

İnsanlar ulaşım için uçakları kullanırdı henüz

Işınlanma diyince bakarlardı suratına görgüsüz

Bir de hala insanlar savaşlarda ölüyordu

Doğduğum yerlerde benim, arılar yok olmamıştı henüz

Ama çiçekler de şimdiki kadar çok değildi

Kutuplarda tatil şu an neptüne gitmek kadar zordu

Toprak kokusunu alabiliyorduk gündüz gündüz

Çok matah bir şeye benzemiyordu gerçi

Benim zamanımda oralar hala ceset kokuyordu

Doğduğum ülke burası gibi değildi elbette

İki kıtada üç tarafı denizlerle çevrili

İçinde her türden insan ve hayvanın yaşadığı

Ama hayvanların insanlara fazlasıyla ağır bastığı

Macera, Korku, Gerilim filmi gibi dehşetli

Fazla konuşmaya gerek yok, yok zaten artık o ülke de

Heyecanlandım tabi doğduğum zamanlarla ilgili

Post modern bir şiir yaz diyince Tobias Dayı

Her gece aynı rüyayı gördükten sonra gerçi

Zor olmadı oraları, o günleri hatırlamak hiç

Sonunda çıkınca ortaya bu şey bilgiç bilgiç

Böyle şiir mi olur diye yedim sonunda zılgıtı