Orman ve Kırmızı

maske takmış binlerce insan arasından
yalnızca sen gülünce anladım kırmızının mükemmelliğini
mavi siyah mor gri hatta bıkkınlığın sarısı
ikinci defa hayatımdan çıkmıştı (ya da öyle sanmıştım)
senden gizlememiştim saçmalıklarımı
tüm hatalarımı da senin için yapmıştım
annen ne olduğu belirsiz canlılarla iletişim kurma demişti
kurtlarla dolu ormanda, sende bu şans varken
en büyük en kötü kurdun sana rastlayacağını tahmin etmişti
sadece kurdun anlamayacağını sanmıştı kızının güzelliğini
neden belki kafandaki tek değişmeyen kelime
eğer yaşamaya devam edeceksen bu anlamsız hayatta
razı olmak mı gerekli önüne konulan yemeklere
eninde sonunda görecek miydin sen de aşkın tekdüzeliğini
masal ya da rüya, önemsizdi nasıl geçtiğin o zaman dilimden
arasından baktığında parmaklıkların
daha fazlası olduğunu biliyordun içten içten
en fazla tüm benliğini kaybedebileceğini
faydalı olabilecek her şeyi bir kenara atıp
ormanda büyük kötü kurda baktığında biliyor muydun
resimlerin gerçekleri her zaman güzelleştirmediğini
yüzyıldan fazla yaşayanlar iyi bilirler
on yılda bir anılarını koşarak sildirirler
unutmamak için o ilk aşk heyecanının eşsizliğini