İncir Ağacı

Uyumadan önce bana bir kere daha sormuştu- o ağacı sen mi kestirdin diye. Söyleyemedim gerçeği, sanki söylesem o ağacın milattan öncesinden kalma bir şeytan yuvası olduğunu - binlerce yıldır kötü büyüler için belli başlı kaynak olduğunu söylesem inanacaktı. Ben de metroya binmek istedim arkasından o gece. Önümdeki sırada ağlayınca benim de içim ağladı. Onu orda tek başına bırakmıştım oysa. Hemen planlar kurdum- metrodan kucağımda indirecektim onu- sonra ordan şehir turu attıracaktım havadan ve yoldaki tüm ağaçları anlatacaktım. Uykum vardı benim gerçi- sızmışım haliyle. Ama her uyandığımda belki o hattaki incir ağaçlarını hatırlayacağım bundan sonra-bir de metroda elime düşen o gözyaşını. Sadece benim olan- sadece şeytanlardan kurtulmamı sağlayan o gözyaşı. Köprüdeki hayaletlere sıra geldiyse incir ağaçları daha yıkılmamışlardır duvarlardan.