Bir Ahmağın Manifestosu

Gına gelirse ardı arkası kesilmeyen şiirlerden

Bunaltırsa karşındaki bitmek bilmeyen sempati gösterilerinden

Hala bir şey söylemeye çalışıyorsa hiç bir şey bilmeden

Uyarmak gerek ahmağı, kendini sonsuza dek tüketmeden

Sadece aptalca davrananlar mı hatalı bu hayatta

Onlar mı çekecek sevmenin- azalmanın- yokolmanın acısını

Çoğunluk mu her zaman kazanmak mı zorunda

Gerçekten önem vermek mi sadece kaybedenlerin hatası

Herşeye rağmen bir rüyada yaşıyosa insan  uyanmak istemediği

Ama biliyorsa içten içe sanal bir salak olduğunu
Yapay olan zekasının gerçek mükemmeller üzerindeki etkisinin

Bir primavera saniyesinden daha yetersiz kaldığını

Yüzyıllar boyu belki en çok kullanılan kelimeler seni seviyorum

günde 20 ayrı yerde duyulan

her fırsatta karşımızdakinden istediğimiz

olmazsa bizim de olmayacağımızı düşündüğümüz

parçalı bulutlu havaya meydan vermeyen kelimeler

peki hangisi daha fazla üzüyor,
her fırsatta sevdiğini düşündüğün insana

ya da sevmediğin bir türlü sevemediğin insana

ya da karar veremediğine sürekli tekrarlamak mı

yoksa çok istediğin halde söyleyememek, uzakta kalmak mı

Köpekler ne ister beğenilmekten başka

Para, aşk, arkadaşlık, sevgi, güç

Düzgün bir şekilde seni istiyorum diyemedikten sonra

Pavlov, Mayakovski, Alejandro farketmiyor hiç

İnsan birşeyleri fark edince aynı olmuyor hiçbir şey

Binlerce moğol üstünden geçmiş gibi

Kadınları anlamıyorsunuz dediğinizde kastettiğiniz şey

Hak etmediğimiz halde mutlu olmayı istememiz mi

Hangi gece ağlamak istemez içinden o adam,

ya saklayacak farkında olduğunu tüm insanlıktan,

ya da ,

ya da gereğini yapacak

ve özür dileyecek karakteri sandığı yaratıktan