Akşam
güneşinin ufukla buluştuğu o noktada
Trenden
bakanlara görünmeyen bir rahatlama vardı
Herkes
kırmızının mükemmelliğinden bahsettiği sırada
Senin
gözlerin sürekli geceyi arardı
O gün
yemekli vagonda tanışmıştık seninle
Konuşurken
havadan sudan ve saçma salak politikadan
Birden
trende hiç sevişmedim ben diyince
Boğulacaktım
az kalsın ağzımdaki lokmadan
İstanbuldan
Ankaraya giderken neler düşünülür
Girilen
her tünel, görülen her çocuk, dinlenen her şarkı
Sanki
aşık oluyormuşcasına insanın başını döndürür
Sonra da
etrafında bakanları farketmenin utancı
Ama
unuttum herşeyi, bıraktım onlara akşamları
Sadece
senin bana bakan koca neptün gözlerin
Bir de
geceyi bir türlü getiremeyen o beceriksiz tanrı
Sanki
bana boşver diyor o küçük, rahat ellerin
Bilmiyorum
nasıl başardım boş bir vagon bulup
Konuşmaya
orda devam etmeyi sana teklif etmeyi
Bütün
gece gözlerinle hipnotize olup
Söylediğin
her şeye aptal aptal gülmeyi
Ankara
sabahları böyle güzel görünür
Vagonlar
da böyle güzel kokarmış seninle
Son durak
ve istediğim sadece seninle bir ömür
Yorumlar
Yorum Gönder